Afhankelijk van de vervuilingsgraad kan de mop met neutrale zeep of vloeibaar wasmiddel tussendoor worden uitgewassen voordat hij in de wasmachines moet worden gelegd na het volgende gebruik. Bij machinewas is het belangrijk om geen wasverzachter te gebruiken, anders zal de mop niet zo goed absorberen als voorheen.
Het meervoud van dweilen is dweilen, het werkwoord dweilen.
Bij gebruik van de stofzuigers voor tapijten, gladde vloeren en parket kan worden afgeveegd, d.w.z. met water worden gereinigd. Gladde vloeren zijn daarom ook aan te bevelen in woonruimtes waar vuil eerder wordt binnengebracht of waar speciale hygiëne vereist is. Bij tapijten is het diepe vuil vaak niet zichtbaar. Gladde vloeren daarentegen kunnen zeer nauwkeurig worden gereinigd. Hiervoor is de dweil het belangrijkste schoonmaakmiddel naast de dweil of dweil, die meestal over een soort bezem of schrobborstel wordt gelegd.
Je zou denken dat de geschiedenis van de dweil ouder zou zijn. Maar het patent van de Spaanse Manuel Jalon gaat terug tot het begin van de jaren vijftig. Het eerste model, dat in 1956 op de markt kwam, kreeg de naam Fregona, wat ""schoonmaken"" betekent. De mop probeerde pas in de jaren tachtig van de vorige eeuw de markt in Duitsland te veroveren. In tegenstelling tot de traditionele schrobzuigmachine met vete (zoals de Noord-Duitser zou zeggen), een combinatie die vaak mop wordt genoemd, wordt het uitwringen van de mop niet met de handen gedaan, maar door de mop in een wringer te wringen die zich in de emmer of in de schoonmaakwagen bevindt. Hier wordt langzaam duidelijk hoe te werken met een traditionele of moderne mop. De techniek verschilt weinig van het schoonmaken. De volgende schoonmaakmiddelen worden gebruikt allesreinigers of speciale vloerreinigers. De vloer wordt eerst gedrenkt en geschrobd met de zwaar bevochtigde, bijna natte dweil met telescopische steel of stok. Vervolgens wordt de mop gebruikt om het vocht uit de vloer weer op te nemen. Daarom wordt de vete of mop regelmatig uitgewrongen en opnieuw gebruikt voor de absorptie. Op veel plaatsen wordt de vloermop ook wel een pick-up of vlakmop genoemd.
Alhoewel de naam mop in het algemeen vaak wordt gebruikt voor vloerreinigingssystemen, verschillen ze in detail. Zo zijn er bijvoorbeeld mops die ongeveer 50 cm breed zijn en gemonteerd zijn op een speciale mophouder met een telescoopstang. Met een beetje oefening hoef je hier niet voor te buigen. Dit is een veelvoorkomend argument voor nieuwe systemen in het algemeen, omdat het veelvuldig vooroverbuigen tijdens het afvegen veel druk op de rug kan uitoefenen.
Je zou kunnen denken dat de dweil al lang daarvoor op schepen in gebruik zou zijn geweest. Maar daar werden ze geruwd en verzorgd. De redenen daarvoor waren talrijk:
Als de zeilers warm genoeg waren, spaarden ze eventuele schoenen en renden ze op blote voeten, wat het ook makkelijker maakte om zich in de touwen te bewegen. Het scheepsdek moest echter betrouwbaar vrij zijn van gevaarlijke splinters. De houten planken moesten regelmatig worden geconserveerd met zout water. Dit was des te belangrijker naarmate het weer droger was. Zo werd er bijvoorbeeld veel geschrobd in de tropen. De dweil zou daar niet hebben geholpen. Met name op het scheepsdek werd gestreefd naar een zo groot mogelijke hygiëne om de verspreiding van epidemieën te voorkomen. Dit gold vooral voor oorlogsschepen, die - in verhouding tot de grootte van het schip - aanzienlijk meer personeel nodig hadden. Het is mogelijk dat de bestelde dekschrobbeurt ook wel eens als bezigheidstherapie heeft gediend. Het werd tenminste ook als een straf beschouwd.
De dweil is een goed schoonmaakmiddel voor gebruik thuis, in kantoren en fabrieken. Maar hier heeft de zeemanstaal zijn weg gevonden. De schrobber wordt ook wel Leuwagen on deck genoemd, de schoonmaakploeg in grote bedrijven schertsend Leuwagenballett.
