We gebruiken ze om ongestoord naar muziek, podcasts of andere audiobestanden te luisteren. Een hoofdtelefoon zorgt er echter ook voor dat wij geen geluiden van buitenaf meer waarnemen of dat deze slechts gedempt worden - dit kan bijzonder nuttig zijn wanneer wij ons op ons werk willen concentreren. Veel modellen zijn ook uitgerust met microfoons en kunnen dus ook worden gebruikt als headset voor telefoneren of videoconferenties. De verschillende varianten van hoofdtelefoons zijn daarom niet alleen in het privéleven, maar ook in het dagelijkse kantoorleven gewild.
Er is geen specifieke datum voor de geboorte van koptelefoons. Feit is dat de geschiedenis van de hoofdtelefoon nauw samenhangt met de uitvinding van de telefoon aan het einde van de 19e eeuw. Het door Alexander Graham Bell ontwikkelde telefoontoestel beschikte reeds over koptelefoons. Tegelijkertijd diende de hoofdtelefoon echter ook als microfoon, zodat de positie van de hoofdtelefoon bij het telefoneren voortdurend moest worden veranderd tussen de mond en het oortje.
In 1910 ontwikkelde de Amerikaan Nathaniel Baldwin een constructie die heel dicht in de buurt kwam van ons idee van een koptelefoon. Dit waren twee mono-luidsprekers voor de oren, verbonden met een hoofdband. Deze zogenaamde "Baldy Phones" waren oorspronkelijk bedoeld voor het leger, maar ze werden ook snel populair in andere gebieden.
In Duitsland werden ze gebruikt in het leger.
In Duitsland werden de eerste hoofdtelefoons in de jaren 1930 geproduceerd door de firma Beyerdynamic. Vervolgens verschenen in de jaren 1950 stereohoofdtelefoons, en een decennium later waren er de eerste hoofdtelefoons met batterijvoeding. Met de introductie van de Walkman beleefden hoofdtelefoons een ware opleving in de jaren tachtig. In de loop der jaren werden de hoofdtelefoons steeds kleiner - sommige verdwijnen zelfs in de oren. Dankzij de Bluetooth-technologie werken steeds meer koptelefoons tegenwoordig zelfs draadloos.
Hoofdtelefoons hebben altijd twee luidsprekers of luistercapsules die direct op de oren worden gedragen. Er wordt een fundamenteel onderscheid gemaakt tussen twee typen:
Shell-hoofdtelefoons zijn de klassieke hoofdtelefoons die ofwel op het oor rusten (on-ear) of de oorschelp volledig omsluiten (over-ear). Bij beide varianten is er nog een onderscheidend kenmerk met betrekking tot de constructie
Waar bij een open hoofdtelefoon het geluid ook naar buiten wordt uitgestraald, is dit bij een gesloten hoofdtelefoon niet het geval. Gesloten modellen zijn daarom ideaal voor gebruik in opnamestudio's en onderweg, maar ook als hoofdtelefoon op kantoor.
In-ear-hoofdtelefoons zijn veel kleiner dan de hoofdtelefoons met oorstukjes en worden rechtstreeks in de gehoorgang gedragen. Een bijzondere vorm van in-ears zijn de zogenaamde oordopjes, die alleen losjes in het oor liggen en niet worden ingebracht.
Alle soorten hoofdtelefoons zijn verkrijgbaar in zowel bedrade als draadloze versies. De laatstgenoemde Bluetooth-hoofdtelefoon heeft een oplaadbare batterij die regelmatig moet worden opgeladen.
Afhankelijk van de individuele eisen en de respectieve behoefte, is het raadzaam een aantal aspecten in de aankoopbeslissing te betrekken. De belangrijkste criteria zijn:
Alleen wanneer een hoofdtelefoon comfortabel zit, zonder druk op of in het oor te voelen, staat niets onvervalst audioplezier in de weg. In het geval van schelphoofdtelefoons, bijvoorbeeld, is voldoende vulling dus belangrijk.
Voor wie de voorkeur geeft aan draadloze hoofdtelefoons, is de levensduur van de batterij een belangrijk kwaliteitscriterium. Met goede Bluetooth-apparaten kunt u vele uren naar muziek luisteren. Afhankelijk van het toestel duurt het vijf tot acht uur voordat opladen nodig is. Bij hoogwaardige on-ear- en over-ear-toestellen is de levensduur van de batterij aanzienlijk langer, namelijk 20 tot 40 uur.
Natuurlijk moet ook het geluid en de toon goed zijn. Rijke, diepe bassen, heldere hoge tonen en geaccentueerde middentonen kunnen daarom ook een relevant aankoopargument zijn.
Ruisonderdrukking speelt een belangrijke rol bij Bluetooth-hoofdtelefoons. Dankzij deze functie kan het geluid van buitenaf (bijna) volledig worden geblokkeerd.
Wie de hoofdtelefoon ook gebruikt om te telefoneren, moet letten op de handsfree functie. Dit is bijna altijd mogelijk met Bluetooth-hoofdtelefoons vanwege de microfoons.
Hoofdtelefoons met draagband hebben vaak onopvallende knoppen aan de rand van de behuizing. In de meeste gevallen is bediening al mogelijk met een simpele aanraking. Sommige modellen hebben zelfs een automatische spraakassistent. In het geval van hoofdtelefoons met kabel zijn kleinere bedieningselementen vaak ook in de kabel ondergebracht.
Dit is niet bij alle hoofdtelefoons het geval, maar vooral bij headsets en in-ear hoofdtelefoons is het niet ongewoon dat de kabel aan de ene kant langer is dan aan de andere. De reden hiervoor is eenvoudig: de hoofdtelefoon is zo ontworpen dat de langere kabel langs de achterkant van de hals loopt, zodat hij aan de voorkant niet in de weg zit. Verschillende lengtes van de kabel zijn dus bedoeld om het draagcomfort te verhogen.
